Skip to main content

Wandelroute GR-141 reisverhaal

Wandelroute GR-141

Roel en Judith liepen de wandelroute GR-141, de Gran Senda de la Serranía de Ronda, in de periode van 1 tot en met 6 oktober 2020. Tijdens de meerdaagse wandeltocht hielden ze dagelijks een korte blog bij.

Lees ook: overzicht GR-wandelroutes in Andalusië

Waar is het?

Locator GR-141 wandelroute
Woensdag 30 september 2020

De routegids GR-141

Het heeft een halve dag bellen, mailen en zoeken gekost maar we hebben hem! Dé routegids van de GR-141, ook wel bekend als de Gran Senda de la Serranía de Ronda. Een, hopelijk, prachtige zesdaagse route ten zuiden van het heerlijke stadje Ronda. Morgen gaan we op pad voor de eerste etappe van deze 113 km lange GR.

De routegids GR-141 is ook online als PDF te vinden

Donderdag 1 oktober 2020

Etappe 1: Ronda-Jimera de Libar

Na een lange, hete dag zit de eerste etappe van de GR141 er op! Een etappe die begon met een machtige afdaling vanaf Ronda mét uitzicht op de beroemde Puente Nuevo van onderaf. In eerste instantie zat er wat te veel asfalt onder onze voeten, maar dat werd daarna ruimschoots goed gemaakt. Vooral het traject tussen Benaoján en Jimera de Libar was wonderschoon en doodstil. Door de ruige vallei lag een enkelspoor waar we gedurende onze wandeling één trein zagen passeren. Naast het spoor kabbelde de Rio Guardiaro en hoog daarboven liepen wij over een enkelbreed voetpad. Één herder kwamen we tegen, met zijn 73 schapen, dat was het. De prachtige dag eindigde met bier en chips in Bar Aiolli waar Deens en Engels wordt gesproken. En Nederlands trouwens ook. Onduidelijk hoe het zit, maar ze serveren er wel 30 soorten hamburgers. Heel Spanje schijnt er een ommetje voor te maken. Morgen naar El Colemar, 25 km maar liefst…

Vrijdag 2 oktober 2020

Etappe 2: Jimera de Libar – El Colmenar

Het regent in Andalusië! Nu gebeurt dat wel vaker en de Siera de Grazalema, waarvan wij de oostgrens volgen, is zelfs één van de natste plekken van Spanje. Sterker nog, regen is ontzettend belangrijk voor Andalusië maar NIET ALS WIJ ER ZIJN!!

Goed, dat moest er even uit. Vandaag de langste etappe van de hele GR-141, bijna 26 km. We begonnen vrijdagmorgen in een door covid platgelegd Jimera de Líbar. De route liep grotendeels over brede gravelwegen, door plantages met kurkeiken en walnotenbomen. Zeker niet vervelend, wél vermoeiend. Pas bij de Cortijo del Conde ging de weg over in een smal pad en wachtte ons een spectaculaire finale door de Cañón de las Buitreras. Een indrukwekkende kloof waar het wemelt van de vale gieren. Fantastisch!

Inmiddels valt de regen met bakken uit de lucht. De rode aarde verandert in natte klei die aan onze schoenen blijft plakken. Lastig vooral in de Puente de los Alemanes waar we een heus stukje moeten klauteren langs staalkabels. Na ruim zeven uur wandelen vallen we dan eindelijk doornat en moe El Colmenar binnen. Bij Hotel Hospedería Las Buitreras (de gieren) wacht een warm bad, een schuimende cerveza en een meer dan verdienstelijke maaltijd. Morgen naar Benarrabá. ‘Maar’ 18 km, maar met mucho klimmen en dalen.

Zaterdag 3 oktober 2020

Etappe 3: El Colmenar – Benarrabá

Na de regen van gisteren, scheen in Andalusië vandaag weer volop de zon tijdens onze derde GR-141 etappe. De regen heeft ook de hitte van de eerste wandeldag verdreven toen het kwik nog moeiteloos de 28 graden aantikte. Vandaag liepen we de derde etappe tussen El Colmenar en Benarrabá. Door herfstige bossen, over doodstille paden en velden vol uitgebloeide distels.

Een heerlijk afwisselende dag die begon met een lange klim naar de 800 meter hoge Puerto del Hacho. Wát een uitzicht daarboven, gaat dat zien! In Gaucín genoten we in de zon van eenvoudige maar likkerbarend lekkere Andalusische gerechtjes. Het venijn zat hem vervolgens in de staart. Eerst joegen de routemakers ons weer naar 800 meter om ons vervolgens loeisteil te laten afdalen naar de 400 meter lagere Arroyo de las Veguetas. Het witte dorp Benarrabá (welk dorp in Andalusië is niet wit…) was toen gelukkig niet ver meer. Er wordt geweldige ham gemaakt, weten we inmiddels. Tegen de vele, eikelvretende zwarte varkens (Cerdo Iberico) die we onderweg tegenkwamen, hebben we om de goede vrede te bewaren maar even verteld dat we overtuigd vegetariër zijn… Morgen naar Benalauría!

Zondag 4 oktober 2020

Etappe 4: Benarrabá – Benalauría

Met slechts 12 km voor de boeg, hadden we vandaag een veredelde rustdag. Uitslapen dus zoals dat hoort op zondag en daarna uitgebreid ontbijten in de prachtige ontbijtruimte van het Benarrabá Hostel in Benarrabá. Een gloednieuw hostel in een verrukkelijk plaatsje dat volop in beweging is. Wie hier over een half jaar terugkomt, kijkt vanuit het hotelraam uit over een prachtig vernieuwde Plaza Vercruz met palmbomen, bankjes en spelende kinderen.

Een korte afdaling meteen vanaf het hostel bracht ons in de vallei van de Rio Genal. De wandeling langs dit wilde riviertje die daarop volgde is wat ons betreft één van de hoogtepunten van de GR-141. Een smal pad slingerde de ene keer over bruggetjes en trappetjes boven de Rio Genal, dan weer zochten we een weg door dichte ‘bossen’ van riet en oleander. Bij Camping San Juan spuugde deze spannende kloof ons uiteindelijk weer uit en konden we meteen aanschuiven aan een enorme berg salade met tonijn en ei. De slappe asperge uit glazen pot ontbrak ook hier uiteraard niet…
Vanaf San Juan ging het vervolgens bijna in een rechte streep omhoog naar Benalauría. In Andalusië worden momenteel overval tamme kastanjes geraapt; de bossen liggen er vol mee! En je kunt ze overal langs de weg kopen.

Vlak voor we Benalauría binnen liepen, kregen we nog een machtig uitzicht op de hoogste toppen van de Sierra de Serrania zoals het gebergte hier heet. Én op Alpandeire, het dorp waar morgen de vijfde etappe eindigt. Maar nu eerst tijd voor tapas, wijn en een luidruchtige televise in Bar la Plaza aan de Plaze del Teniente Viñas.

Maandag 5 oktober 2020

Etappe 5: Benalauría – Alpandeire

Langzaam maar zeker naderen we Ronda waar we afgelopen donderdag onze tocht zijn begonnen. De routemakers hadden het dik voor elkaar: twee keer kwamen we dwars door een dorp voor koffie én lunch en bijna de hele etappe hadden we uitzicht op de imposante toppen van de Sierra de las Nieves. Mooi vooruitzicht: daar maken we woensdag en donderdag nog twee dagtochten!

Oké. Misschien niet de mooiste etappe misschien vandaag; een echt hoogtepuntje ontbrak. Maar wél een etappe om ons onder te dompelen in het rijke Spaanse dorpsleven. Benalauría waar we begonnen, Benadalid en Atajate zijn heerlijke dorpen waar toeristen ver van blijven en het leven ‘gewoon’ doorgaat.

We liepen vandaag vooral door olijfboomgaarden, langs tuinen vol citrusvruchten en uitgebloeide amandelbomen en dorpen met levendige ‘Plazas’. De voorlaatstse etappe eindigde na bijna 16 km na de start in Benalauría in Alpandeire, bij de plaatselijke Panaderia annex bar. Cruzcampo erbij, zonnetje op de bol; perfecto! En wie nog wil emmeren over Spaanse laksheid; onze taxi naar Ronda kwam om 17.59.59 voorrijden. Één seconde te vroeg. Morgen gaan we terug naar Alpandeire om de laatste etappe naar Ronda af te maken. Omslachtig verhaal, niet belangrijk.

Dinsdag 6 oktober 2020

Etappe 6: Alpandeire – Ronda

De routejongens (en -meiden) van de GR-141 vonden het na vijf dagen verven en timmeren wel welletjes. Tijdens de zesde en laatste etappe roken ze vermoedelijk de stal en marcheerden in één keer door naar de kroeg in Ronda. Hele stukken waren vandaag gewoon niet gemarkeerd en één traject was welhaast onbegaanbaar. Dikke vette tip: als je je benen heel wilt houden, trek dan vooral een lange broek aan. Of loop wat verder over de verharde weg. Mijn benen zagen er na een lang en moeizaam gevecht door velden vol distels en andere ellende uit of ik een bezoek had gebracht aan een acupuncturist met Korsakov.

Verder? Fraai! Twee doodstille, droge canyons waar hoog boven de vale gieren mij nauwlettend in de gaten hielden. Vandaag bereikte ik (klopt, ik liep alleen, gedoe met een overnachting in Alpandeire) ook meteen het hoogste punt van de route: de Puerto de Encinas Borrachas op exact 1000 meter. Althans, dat stond op een bord langs de weg; mijn hoogtemeter gaf lager aan. Direct na de pas wandelde ik over de prachtige Tajos de Montero waar troepen van Napoleon, op weg van Ronda naar Gibraltar, ooit nog een fiks pak slaag kregen van plaatselijke guerrillatroepen. Aan het eind van deze indrukwekkende vlakte zie je voor het eerst ook Ronda liggen. Voordat je daar écht bent (we zitten pas iets over de helft), wandel je eerst nog door de spectaculaire Arroyo de los Chopillos met aan het einde de Cueva del Albanico waar naar het schijnt een deel van de film Carmen (mét Plácido Domingo) gedraaid is. Afijn, genoeg weetjes! Na de grot is het over vooral brede wegen lekker doorakkeren naar de buitenwijken van Ronda en voor je het weet heb je je laatste stappen gezet van de GR-141. In één woord? Fantastisch!

Comments (8)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *