Wandelen over de GR-249: Gran Senda de Málaga
Over de ‘oude’ GR-242 van Alcaucín naar Nerja
Ooit was de GR-242 (Gran Senda de Axarquía) een vierdaagse route van het ‘bergdorp’ Periana naar de kustplaats Nerja in de provincie Málaga. In 2013 kwam de veel langere GR-249 (Gran Senda de Málaga) gereed en werd ‘de 242’ geïntegreerd in deze nieuwe lange- afstandsroute van 650 km. Hoewel de oude markeringen zijn verdwenen, is de route nog prima als zelfstandige tocht te lopen. Vier dagen goddelijk wandelen over oude bergpaden, langs waterkanalen en door de groene valleien van de Sierra de Tejeda.
Waar is het?
- Over de complete GR-249:
- De GR-249 ofwel Gran Senda de Málaga is in totaal 663 kilometer lang en wordt onderverdeeld in 35 dagetappes tussen de 10 en 33 km. De route volgt min of meer de ‘buitengrenzen’ van de Andalusische regio Málaga en voert door 13 stille en beschermde natuurgebieden, maar tevens een flink deel langs de drukke zuidkust. Bekende Sierras waar de route doorheen of langs gaat zijn de Sierra de las Nieves, de Sierra de Grazalema, Sierra de Tejeda, Sierra Bermeja en de Torcal. Bovendien komt de route in de buurt van het beginpunt van de Caminito del Rey.
- Wil je meer weten over de hele GR-249, kijk dan op de website van Gran Senda de Málaga. Een aantal etappes van deze route (grofweg de helft) kan ook afgelegd worden per mountainbike. Op het door ons afgelegde vierdaagse traject kun je dat echter vergeten. In de routegids wordt aangegeven waar het wel kan (doable by bike).
- Naast de informatie op de website, is er ook een (Engelstalige) PDF-versie als ‘routegids’ verkrijgbaar. Deze heeft in 2022 nog een update gehad. Deze zeer uitgebreide digitale gids bevat kaartjes, info over de dagetappes, achtergrondinformatie en hoogteprofielen. In de gids staat de GR-242 ook nog ingetekend, maar in de praktijk zal deze route dus langzaam verdwijnen.
- Meer weten over GR-wandelroutes in Andalusië? Lees ons overzicht!
GR-249 of GR-242?
In dit artikel gebruiken we de GR-242 en GR-249 soms door elkaar. Dat kan verwarrend zijn. Daarom even een toelichting. De GR-242 bestaat niet meer. Althans, je vindt in principe geen bordjes, paaltjes of andere markeringen meer in het terrein met het opschrift GR-242. Alleen zou Spanje Spanje niet zijn als dat nog niet overal helemaal goed is geregeld. Soms kom je op de route nog beide benamingen tegen. Is dat erg? Nee. Want de ‘oude’ GR-242 volgt grotendeels het traject van de in 2013 gereed gekomen Gran Senda de Málaga, ook bekend als de GR-249. Beide routes, zoals je het zou kunnen zeggen, lopen gelijk. Verkeerd lopen is bijna uitgesloten.
Tot 2013 was de GR-242 dus een zelfstandige route die begon in Periana aan de noordkant van de Embalse de Veñuela en eindigde in toeristische kustplaats Nerja. Andersom kon hij uiteraard ook gelopen worden. Hij was verdeeld in vier etappes die nogal in lengte verschilden. Die etappes bestaan vandaag nog steeds, maar nu dus als onderdeel van de GR-249. De ‘officiële’ indeling van dit deel van het traject is als volgt:
- Etappe 1: Periana – Alcaucín – Canillas de Aceituno. Lengte 29,7 km.
- Etappe 2: Canillas de Aceituno – Sedella – Salares – Canillas de Albaida – Cómpeta. Lengte 24,3 km.
- Etappe 3: Cómpeta – Frigiliana. Lengte 24,7km.
- Etappe 4: Frigiliana – Nerja (Maro/ Cueva de Nerja). 14,7 km.
- Totaal: 93,4 km.
Onze alternatieve route over de GR-249
Om allerlei redenen hebben wij het anders gedaan dan het etappevoorstel dat je hierboven ziet. Is ook helemaal geen probleem, want uiteindelijk bepaal je zelf je dagetappes. Korter kan, langer ook. Uiteraard heb je wél te maken met de beschikbare overnachtingsmogelijkheden in de dorpen (er vanuit gaande dat je niet kampeert). Op deze route is dat in principe geen heel groot probleem want in alle plaatsen waar wij doorheen zijn gelopen, is wel een vorm van accommodatie te vinden.
Het beginpunt Periana hebben wij (letterlijk) links laten liggen en we zijn dus begonnen in Alcaucín. Dat had er mee te maken dat wij onze auto daar hadden geparkeerd, dat het anders te lang zou worden voor de vier beschikbare dagen én omdat we het idee hadden dat het eerste deel niet zo interessant was.
Vanuit het eindpunt Nerja zijn wij vier wandeldagen later (of vijf dagen eigenlijk; we pikten nog een nachtje Nerja mee) met het openbaar vervoer teruggekeerd in Alcaúcin om daar de auto weer op te halen. Niet helemaal waar overigens, want we moesten nog een stuk van de bushalte in Puente don Manuel naar de auto in Alcaucín wandelen. Allemaal optioneel en we bespreken deze optie verder in dit artikel!
In onze versie van de GR-249/242 kwamen we tot de volgende aangepaste route:
- Etappe 1: Alcaucín – Canillas de Aceituno – Sedella. Lengte 17 km.
- Etappe 2: Sedella – Salares – Canillas de Albaida – Cómpeta. Lengte 16,5 km.
- Etappe 3: Cómpeta – Frigiliana. Lengte 23 km.
- Etappe 4: Frigiliana – Maro/ Cueva de Nerja. Lengte 15 km.
- Etappe 4b: Maro/ Cueva de Nerja. Lengte 4 km.
- Etappe 5: met bus van Nerja naar Puente Don Manuel, wandelen naar Alcaucín, 4,5.
- Totaal: 80 km.
Noot: Het ‘officiële’ einde van de vierde etappe ligt in Maro, een ‘voorstadje’ van Nerja waar ook de bekende Cueva de Nerja ligt. Vanaf hier zou je een bus kunnen nemen naar het centrum van Nerja, mocht dat je doel zijn. Wij kozen ervoor om dat laatste (vreemd genoeg niet in gidsen omschreven!) deel ook nog te wandelen. Zo eindigde etappe 4b ook echt op het drukke strand van Nerja; een afstand van ca. 4 km. Ongelofelijk: wat een contrast met de doodstille bergen waar we eerder die dag nog liepen!
De zeer bruikbare routesuggestie voor het (ontbrekende) traject tussen Maro (Cueva de Nerja) en het centrum van Nerja vind je eveneens in dit artikel.
De Sierra de Tejeda, Almijara y Alhama
Onze route loopt helemaal langs de zuidwestkant van het machtige Parque Natural de las Sierras de Tejeda, Almijara y Alhama (vanaf nu voor het gemak af te korten tot Sierra de Tejeda). Aan die zuidkant van dit serieuze en zeer interessante gebergte (met de 2066 meter hoge La Maroma als hoogste top) liggen veel van de beroemde ‘witte dorpen’ van Andalusië. Sterker nog: de route voert door en langs al die dorpen en je overnacht er ook. Of gebruikt er de lunch. Of op z’n minst een kop koffie….. Het natuurpark Sierra de Tejeda is 40.600 ha groot en loopt zowel in Málaga als Granada.
Meer over dit natuurpark lees je hier.
Hoe dichter je bij Nerja en de kust komt, hoe toeristischer de dorpen worden. Zeker in Frigiliana is het overdag een komen en gaan van toeristenbussen (‘bezoek het mooiste witte dorp van Andalusië’; afijn, vul zelf maar in). Voor Cómpeta geldt dat al wat minder en in Alcaucín kun je bij wijze van spreken een kanon afschieten zonder één toerist te raken. Wij voelden ons meer thuis in de dorpen die verder weg gelegen zijn van Nerja: Alcaucín, Canillas de Aceituno, Canillas de Albaida, Sedella, Salares…. Andere sfeer, andere winkels, andere prijzen ook; alsof het Spaanse leven ondanks onze afwezigheid gewoon doorging. Maar het is een kwestie van smaak uiteraard!
Praktische informatie over ons traject over de wandelroute GR-249
Zwaarte van de route
Het door ons gelopen traject van de GR 249 voert deels over smalle bergpaden en is daarom ongeschikt voor wandelaars zonder ervaring in de bergen. Echt enorme steile, peilloze afgronden zijn wij niet tegengekomen, maar wél vind je direct na de hangbrug van El Saltillo een kort stuk dat gezekerd is met staalkabels. Het betreft hier een steil pad dat deels langs ‘afgronden’ loopt en waar wandelaars met hoogtevrees misschien even op de tanden moeten bijten; een alternatief is er echter niet… Zeker is dit deel met zware regenval ook af te raden. En zo zijn er best wel wat steile stukken in de route. We gaan ze niet allemaal benoemen in de beknopte routebeschrijving. Wij kunnen niet inschatten of delen van het traject ‘hoogtevreesgevoelig’ zijn.
In algemene zijn kunnen we zeggen dat de dagafstanden voor iedereen met een goede conditie prima te doen zijn. Onze variant bouwt zich goed op met eerst twee ‘lichte’ dagen en daarna twee zwaardere. Een factor die de tocht extra lastig kan maken, is de warmte. Je loopt geregeld door het bos, maar even vaak ook lange tijd onbeschut. In dat geval kun je beter je schema aanpassen door vroeg te vertrekken en vroeg in je onderkomen aan te komen. Neem altijd genoeg water mee, bedek je hoofd indien nodig en zorg dat je in de schaduw zit als je een rustpauze hebt.
Markeringen/ navigatie
De hele route is officieel gemarkeerd met de internationaal gebruikte rood-witte GR-verfstrepen. Ook wegwijzers en paaltjes maken daar deel van uit. Daarnaast vind je op de route ook een eigen markering van de Gran Senda de Malaga; een groen, in een vierkant vervlochten symbool op een witte achtergrond.
Maar er zitten nogal wat hiaten in die markering en daarom is het zeer aan te raden de route (of de etappes) ook in je gps of mobiel te zetten. Dat voorkomt ellende, zeker op dagen waarop het terrein door slecht weer onoverzichtelijk is. Hier vind je de actuele versie van de hele route. Mocht je hem zelf willen downloaden, let dan op dat je de laatste versie neemt. De route is in de loop der jaren nog wel eens gewijzigd. Soms ingrijpend zelfs!
Beste seizoen
Heel eerlijk, wij liepen de route in mei 2023 en hadden de eerste twee dagen fikse regenbuien. Niet de hele dag gelukkig, maar toch. Achteraf bleek dat deze buien zelfs tot zware overstromingen hadden geleid in Andalusië en Murcia.
Een ‘beste’ maand is daarom gewoon moeilijk te voorspellen omdat óók in Zuid-Spanje het weer onvoorspelbaar kan zijn. Uit eigen ervaring kunnen we echter zeggen dat oktober, november en december vaak hele stabiele maanden zijn met prachtig wandelweer. Dat geldt ook voor maart tot en met mei, maar je kunt dus pech hebben dat er opeens een front overtrekt. Neem derhalve altijd regenkleding mee, ook als er geen regen wordt verwacht!
Juli en augustus zijn als wandelmaanden standaard af te raden. Heel veel zon, warm tot heet en niet echt aangenaam om te wandelen.
De dorpen: sfeer, overnachten en uit eten
Ons programma was door omstandigheden wat anders dan gepland en daarom kunnen we alleen maar de plekken noemen waar wij hebben geslapen. Dat schema wijkt behoorlijk af van ons routevoorstel en we raden je dan ook aan je eigen programma samen te stellen!
Kijk vooral zelf op de bekende boekingssites als je een dagindeling maakt die bij jouw wensen en capaciteiten passen! Tips voor ons? Mail ze!
Tijdens onze vierdaagse tocht sliepen wij hier:
- Loft El Sueño, Cómpeta Een prettig verblijf midden in het centrum van dit ‘witte stadje’. De kamer is voor twee personen met twee aparte bedden. Een nette kamer met prachtig balkon dat uitkijkt op de stad. Communicatie liep niet geheel vlekkeloos, maar uiteindelijk kwam het goed en kregen we te maken met de burgemeesterskandidaat van de PP, de Partido Popular. Behulpzame man die goed Engels sprak. Geen ontbijt, maar in de buurt is er van alles verkrijgbaar. Uit eten ook geen enkel probleem; vanuit de kamer loop je zo het stadje in.
Uit eten: Vooral op de Plaza de la Almijara is het een en ander te vinden. De kwaliteit van het eten gemiddeld, de prijzen relatief hoog. - Hotel-Bungalows Balcón de Cómpeta, Cómpeta Afijn, wij sliepen twee keer in Cómpeta. Dus je hebt keuze….. Dit is een typisch familiehotel, tikje rommelig en chaotisch, klassiek Spaans maar verder prima voor een nacht. Ontbijt oké (Spaans karig) en aardig personeel. Kamers netjes, niet heel bijzonder. Ook de mogelijkheid om te eten en er is een bar als je ‘s avonds nog wat wilt drinken.
- Hotel HR Mirador, Canillas de Albaida Dat Canillas de Albaida vonden wij wel een prettig stadje. Klein, ruim opgezet en met een mooi kerkje (en uitzicht!0 op de top van en heuvel: de Ermita de Santa Ana. Het heeft minder ‘witte charme’ dan bijvoorbeeld Cómpeta en Frigiliana met z’n steegjes en straatjes waar je makkelijk de weg kwijtraakt. HR Mirador is een vrij nieuw hotel, of in ieder geval gerenoveerd. Mooi uitzicht en zwembad. Inchecken werkt via een intercom waarna iemand komt opdagen met je sleutelkaart. Normaal is ontbijt mogelijk, maar wij grepen ernaast en hebben wat inkopen gedaan. Er zijn voldoende cafés in de buurt.
Tip voor restaurant: Restaurant/ Bar Cerezo. Veel keuze, niet te standaard Spaans, goede kwaliteit keuken. Prettige plek met mooi uitzicht. - Hotel Rural Almazara, Frigiliana Dit hotel ligt bijna dichter bij Nerja dan bij Frigiliana en al helemaal niet op of in de buurt van de route. Vanuit Frigiliana kan een taxi je erheen brengen, kost je een tientje. Groot hotel aan de weg. Ruime kamers en zwembad. Behoorlijk ontbijt en avondeten mogelijk.
- MB Boutique Hotels, Nerja Dit vonden wij een topper hoor. Modern hotel met allerlei snufjes op de kamer zoals douches die op ‘touch’ werken ipv knoppen, televisie midden in de kamer, hippe kleuren etc. Een dakterras met loungebanken, palmbomen en zwembaden die van kleur veranderen. Hip! Prettige ontvangst en uitstekend ontbijt met verrassend veel keuze. Ietsje buiten het centrum en dat is wel prettig. Nette prijs ook voor wat je krijgt (al hadden wij het geluk van een update….). Aanrader als je van wat moderners houdt.
Tip voor restaurant: Restaurante La Puntilla. Lekker buiten ‘op straat’ zitten. Verse vis, goede prijs-kwaliteit, snelle bediening en veel keuze. Buiten het echte toeristengebied.
Overige overnachtingsmogelijkheden (niet gecontroleerd):
- Hotel Sierra Tejeda, in Alcaucín Wij hebben op een terras gezeten dat hoorde van Bar-Restaurante Enrique en achter ons lag dit hotel. Het was dicht op dat moment. Maar wellicht een goede tip!
- Casa Más, in Sedella We hebben geen ervaring met deze plek, maar Casa Más wordt gerund door een Nederlands stel. Mooi gelegen aan de rand van Sedella met zicht op de Maroma. Dit huisje wordt alleen verhuur voor vijf dagen en meer, dus ideaal als standplaats en als je gebruik maakt van een taxi. Je vindt deze accommodatie op dag 2 van de route. Honden toegestaan!
- Cottages Acebuchal, in Acebuchal Tijdens etappe 3 (en 4) zijn er geen mogelijkheden om ergens tussendoor te overnachten. Dachten wij. Tot we op tijdens onze wandeling op dag 3 ‘opeens’ op Acebuchal stuitten, zo’n 6 km voor Frigiliana. Dit zou dus een optie kunnen zijn als je de lange derde etappe in wou willen korten. Mooie plek, mooi gelegen. We kennen de accommodatie echter niet. Overigens zijn er meerdere aanbieders hier.
Kamperen
Vaak krijgen wij de vraag of je op een route ook kunt wildkamperen. Ongetwijfeld, maar het mag meestal niet en daarom promoten wij het niet. Daarnaast zal het vinden van een plekje voor je tent op sommige trajecten ook nog wel eens heel lastig kunnen zijn. Vlakke stukken zijn best spaarzaam in dit deel van Spanje en de grond is overwegend kneiterhard. Daarnaast is water geen vanzelfsprekendheid, behalve op de vierde en laatste dag als je je tent neer zou kunnen zetten in het stroomgebied van de Rio Chillar. Maar nogmaals: het mag niet omdat je hier in een natuurgebied zit. Eigen risico derhalve.
Horeca onderweg
In ieder dorp op de route is wel iets van horeca te vinden. Een café houdt een dorp vaak levendig en behoort bijna standaard tot de Spaanse ‘infrastructuur’. Eenvoudige tapas of een belegd broodje zijn ook altijd wel te krijgen, maar voor een restaurant heb je te maken met de openingstijden die grofweg liggen tussen 14.00 en 17.00 en vanaf 20.00. Eerder zeker niet!
De meeste kans maak je in de wat grotere, toeristische plaatsen als Cómpeta, Frigiliana en uiteraard Nerja. In Salares konden wij niets vinden dat open was. Sedella heeft twee tapasbarretjes in het centrum en in de hoogseizoen is er een zomerbar aan de rand van het dorp: Chiringuito de Verano.
Inkopen doen
In Spanje vind je ook in bijna ieder dorp wel een klein winkeltje waar ze ook brood, groente en beleg verkopen. Alleen in Salares hebben wij niets kunnen vinden. Deze (relatief prijzige) winkels openen vaak om 09.00 uur en gaan dicht om 13.30 of 14.00 uur om dan weer om 17.00 uur te openen. Tot meestal 20.00/ 21.00 uur. De ‘middagopening’ is echter zeker geen garantie in ieder dorp.
Als je zeker wilt zijn van je zaak, doe dan de inkopen in de ochtend. Op zaterdag zijn de kleinere winkels vaak alleen in de ochtend geopend. Soms ook op zondagochtend, maar dat is zeker geen standaard. Maak gebruik van de momenten dat je proviand in kunt slaan. Echt grote supermarkten tref je nergens onderweg aan. Spanje kent veel feestdagen; winkels zijn dan standaard dicht. Ook kunnen feestdagen per regio en zelfs provincie verschillen. Houd daar rekening mee!
Paklijst
Voor een vierdaagse wandeling over de GR-249 heb je een volledige uitrusting voor een trektocht langs hotels. Bekijk onze paklijst als je hup nodig hebt. In het voor- en najaar moet je regenkleding en warme kleding voor ’s avonds zeker niet vergeten. Uiteraard heb je dagelijks voldoende drinkwater nodig. We begonnen onze wandeldag standaard met 2 liter water per persoon. Onderweg vulden we waar mogelijk onze drinkflessen meteen weer aan. Die twee liter bleek niet altijd nodig, want uiteraard is de hoeveelheid water erg afhankelijk van de weersomstandigheden. De eerste twee dagen hadden we bijvoorbeeld beduidend minder water nodig dan de laatste twee dagen toen het een stuk warmer was. Op warme dagen moet je al snel aan de 3 liter water per persoon denken.
Omdat horeca of winkels niet altijd open zijn, is het verstandig iedere dag wat mondvoorraad bij je te hebben. We zorgden altijd voor vers fruit, cakejes en wat repenwerk.
Extra aandacht tijdens je trip verdienen zaken als zonnebrand, zonnebril en hoofdbescherming. In alle hotels zijn handdoeken en lakens aanwezig, maar een extra (sneldrogende) handdoek kan handig zijn als je onderweg wilt zwemmen.
Taxivervoer
Wij hebben een aantal keer gebruik gemaakt van een taxi en hebben goede ervaringen met een taxibedrijf uit Cómpeta. Het bedrijf heet, hoe verrassend, Taxi Cómpeta. We hadden steeds contact via whatsapp op nummer (0034) 657 56 13 33. Dat werkte prima en de chauffeur was de twee keer dat we hem nodig hadden keurig op de afgesproken tijd en plek (locatie delen) paraat. Reken op € 15 tot € 25 als je van de ene naar de andere etappeplaats moet. Hoe verder, hoe duurder….
Met het openbaar vervoer
Tussen de dorpen onderling rijdt, voor zover wij weten, geen openbaar vervoer. Zou je een traject over willen slaan, dan ben je dus aangewezen op de taxi. Hoewel: als je in Frigiliana wilt eindigen zou er wel een buslijn moeten rijden naar Nerja, al vinden wij die niet terug op de website van busonderneming ALSA.
Nu het goede nieuws: het begin- en eindpunt van de route zijn wel bereikbaar met de bus. Er is een planner op de website van ALSA waar je dat kunt uitzoeken, en wij deden dat alvast. Het nadeel van die planner is (tenminste anno 2023) dat je exact moet weten hoe de bushalte heet (wij zochten dat uit via Google Maps), anders geeft de planner geen resultaten (computer says no). En de planner toont alleen de directe lijnen. In dit specifieke geval: als je van Nerja naar Alcaucín wilt reizen per bus vind je geen resultaat, want er zit een overstap in, in Torre del Mar. Dat komt deels ook omdat Alcaucín überhaupt geen bushalte heeft. Je moet de bushalte met de naam ‘Puente Don Manuel’ selecteren. Die ligt iets ten westen van Alcaucín aan de GR-249 en dan is het vervolgens nog 4,5 km wandelen over de GR-249 (!) naar Alcaucín.
Tip: ook zonder huurauto zijn begin- en eindpunt van deze route dus met de bus bereikbaar. Bijvoorbeeld vanaf Málaga. En deze bus rijdt vervolgens nog verder naar Periana en vervolgens zelfs naar Málaga, als je daar wilt starten.
Maar let dus op: in de planner moet je eerst halte ‘Nerja‘ of eventueel halte ‘Nerja (Cuevas)‘ als beginpunt ingeven, en dan ‘Torre Del Mar‘ als bestemming. Je vindt dan bussen op verschillende tijdstippen per dag en ook in het weekend. Vanaf ‘Torre Del Mar‘ vind je vervolgens een bus naar ‘Puente Don Manuel‘. Het probleem is alleen nog: die bus rijdt niet in de weekenden. Houd daar rekening mee in je wandelplanning. Wij hadden op een zondag de huurauto gratis geparkeerd in Alcaucín (let op, op zaterdagen is het daar beperkt parkeren op de grotere parkeerplaats vanwege marktdag, nog iets om rekening mee te houden) en we gingen op donderdag met de twee bussen weer terug. Dat koste ons ca. 15-20 euro voor twee personen. Parkeren in Nerja kan ook, maar is omslachtiger vanwege het geringe aantal parkeerplekken (ofwel de grote vraag naar) in Nerja.
Met de bus reizen ging best vlot (45 minuten per bus, met wachten totaal ca. drie uur bezig) en was ook erg leuk. De tickets kochten wij online via de ALSA website (betalen met de creditcard) maar alle Spanjaarden bleken hun kaartje gewoon ouderwets contant bij de chauffeur af te rekenen. Bij de bushalte van Torre del Mar moesten we even een uurtje overbruggen, maar dat ging prima op het terras van het tegenover gelegen café. Om te voorkomen dat de chauffeur de halte voorbij zou rijden zonder ons te waarschuwen, hadden wij zelf de halte Puente Don Manuel ingesteld als bestemming in Google Maps op onze telefoon.
De etappes
Routebeschrijvingen zijn bij ons altijd algemeen en niet gedetailleerd. Dat heeft ook geen zin. We nemen derhalve geen enkele verantwoordelijkheid voor eventuele fouten in de tekst. De routebeschrijving is slechts ter ondersteuning; we verwijzen verder altijd naar de gps-track. Wél staan we uiteraard open voor verbeteringen en suggesties!
Etappe 1: Alcaucín – Canillas de Aceituno – Sedella
- Wandelafstand: 17 km.
- Looptijd: ca. 4-5 uur.
- Hoogteverschil: 750 m stijgen en 570 m dalen.
- Zwaarte van de wandeltocht: Dit is op zich een prima inloopdag omdat er voldoende ‘vlakke’ stukken bij zitten om bij te komen van de beklimmingen. Vooral het deel na de hangbrug El Satillo is technisch wat lastiger en heb je soms je handen nodig om omhoog te komen. Deze klim is weliswaar inspannend, maar ook relatief kort. Verder op de route geen grote problemen.
- Horeca: Alcaucín, Canillas de Aceituno, Sedella.
Vanaf het dorp de verharde weg nemen richting het zuidoosten. Een ‘oude’ gps-track gaat na de ingang van een verlaten mijn steil omhoog aan de rechterkant van de mijn. Dit niet meer gemarkeerde pad kun je ook nemen en voert slingerend door een olijfboomgaard, tot je bij een huis uitkomt. Daar pik je de rood-witte markering weer op die van rechts komt.
Volg je de rood-witte strepen, dan loop je door over de verharde weg tot je een andere weg bereikt. Hier op de T-splitsing linksaf en meteen weer linksaf een onverhard klimmende brede weg volgen over een ‘bergrug’ heen.
Via wat andere losse huizen en boerderijen daal je af naar een finca met zwembad. Daar gaat het pad het bos in en wandel je enige tijd over een lekker bospad. Je bereikt een kloof met machtige pieken rondom. Over een smal pad klim je omhoog door deze ruige, met oleanders en brem bedekte vallei in. Let hier goed op de route! Je bereikt een soort plateau met een onverharde parkeerplaats en vanaf hier loop je over de verharde weg door naar Canillas.
Canillas de Aceituno is een levendig en overdag ietwat toeristisch dorp dankzij het wandelpad naar El Satillo. Op het ‘centrale plein’ is altijd wel een kroeg open. In de zijstraten vind je meerdere restaurants. Er zijn diverse kleine winkeltjes en ook op zondagochtend is er een bakker open. In Canillas ligt ook de B&B Olive & Ivy waar wij al enige keren hebben geslapen. Mocht Canillas je doel zijn voor vandaag, dan zeker hier gaan slapen.
Naast het eerder genoemde Olive & Ivy gaat een steil voetpad omhoog naar de bovenrand van het dorp. Daar begint niet alleen de route naar de beklimming van La Maroma (die wij ook eerder deden), maar ook het pad naar El Saltillo dat onderdeel is van de GR-249. Dit pad is vooral vlak en voert vooral langs en over een systeem van irrigatiekanalen. Een werkelijk heerlijk wandelpad, met geweldige uitzichten op het dal beneden en de bergen boven je.
Voor de 52 meter lange hangbrug over de kloof van de rivier Almanchares daal je even steil af. Het ‘toeristische’ wandelpad El Saltillo stopt ná de oversteek van de brug voor de meeste wandelaars; zij gaan dezelfde weg terug. Wij steken de brug over en klimmen aan de andere kant over een steil in de rotsen uitgehouwen pad omhoog langs wat staalkabels. Je komt op een smal ‘pasje’ uit en vanaf hier klim je nog verder door het bos. Het pad ‘vlakt af’ en gaat langs een grassige, open bergwand verder. Uiteindelijk kom je op een bredere bosweg en loop je makkelijk verder naar Sedella.
Etappe 2: Sedella – Salares – Canillas de Albaida – Cómpeta
- Wandelafstand: 16,5 km.
- Looptijd: ca. 4-5 uur.
- Hoogteverschil: 610 m stijgen en 670 m dalen.
- Zwaarte van de wandeltocht: Enigszins vergelijkbaar met de eerste dag. Voldoende vlakke stukken om bij te komen. Vooral na Salares is het enige tijd steil klimmen en de keienpaden voor Canillas de Albaida zijn vermoeiend. Daarna volgt echter weer een heerlijk vlak stuk naar Cómpeta.
- Horeca: Sedella, Salares (beperkt), Canillas de Albaida, Cómpeta.
Wat een schitterend vertrek! Vanaf de rand van het dorp loop je over een brede onverharde weg door de olijfvelden, omringd door hoge bergen. Vanaf de Puente Romano de Sedella (waterrijk, met overal brem en oleander) wordt het pad smaller en wat steiler. Uiteindelijk bereik je een waterkanaal waar je enige tijd lekker vlak langs loopt, daarna volgt een bredere weg. Langs een vervallen boerderij kom je op het asfalt uit en daal je af naar Salares (beperkte horeca).
Door het dorp daal je helemaal af tot de Puente Arabe, origineel overigens een Romeinse brug. Hier het bos in over een ‘geheimzinnig’, smal en steil pad. Prachtig traject! Oude olijfbomen, steeneiken, af en toe een vervallen boerderij. Geen tekenen meer van bewoning. Je komt dan op een bredere weg die je lange tijd volgt. Gaat over in asfalt. Dit is een saaier stuk, helaas, maar net als het vervelend begint te worden, ga je de weg af en daal je over een prachtig nieuw aangelegd keienpad (lastig lopen!) en klim je vervolgens over een nieuw keienpad naar Canillas de Albaida. Dit is een mooi, klein, knus dorpje met weinig toeristen en een prachtig kerkje op een heuvel: de Ermita de Santa Ana.
Vervolgens over klein en intiem en vooral ook heerlijk vlak wandelpad langs en door plantages, ‘huertas’ (tuinen) en waterkanalen uitbollen naar Cómpeta. Dit laatste deel naar Cómpeta heeft wat weg van El Saltillo door het smalle pad langs waterkanalen, het vele groen en de mooie uitzichten op het weidse en frisse landschap om je heen.
Etappe 3: Cómpeta – Frigiliana
- Wandelafstand: 23 km.
- Looptijd: ca. 7-8 uur.
- Hoogteverschil: 770 m stijgen en 1160 m dalen.
- Zwaarte van de wandeltocht: Op papier de zwaarste etappe. Deze dag is niet alleen lang, maar kent ook vrij veel hoogteverschillen. Zeker ook het begin klapt er meteen goed op en daarna blijft het stijgen en dalen. Eenmaal in de Puerta Verde is het heerlijk door een rivierbedding naar beneden wandelen. En vanaf Restaurante Acebuchal is het vooral over de weg naar Frigiliana.
- Horeca: Cómpeta, Acebuchal, Frigiliana.
Dit wordt een lange, maar prachtig afwisselende dag! Meteen vanaf de start door Cómpeta steil omhoog tot aan Campo de Futbal. Dan over een brede onverharde weg met uitzicht op de Sierra de las Nieves en Torcal achter je en later volt een afslag over smaller pad omhoog naar weer een andere brede onverharde weg. Weidse uitzichten. Je volgt de weg langs de wand, prachtig wandelen tot op ca 1000 meter. Aan de andere kant een zeer groen, weids, onbewoond dal.
Bij de Cortijo del Daire bereik je een breder gravelpad dat je langere tijd gaat volgen tot op een soort pasje. Het brede pad gaat verder en loopt over in mooi smal pad op hoogte door het bos. Een intiem, spectaculair deel met zicht op Tolox en Nerja aan de kust. Rust, stilte, wild, weids; dat zijn de steekwoorden op dit traject.
De ruïne Venta los Pradilles op 1040 meter kan een mooi lunchpunt zijn. Vanaf hier klim je naar een pas op 1200 meter. Dan langdurig (!) afdalen over losse stenen. Op ca 600 meter eindelijk van deze weg af en verder door ‘witte’ rivierbedding en kloof (de Puerta Verde) rustig en spannend verder afdalen door een intiem ‘bos’.
Opeens kom je langs Restaurante Acebuchal in het gelijknamige dorpje waar je wat kunt drinken en eten (tip: de kaaskroketjes…). Er moeten hier in het dorp ook overnachtingsmogelijkheden zijn (tip: googelen…). Vanaf het restaurant volg je nog even de onverharde weg, daarna bereik je een verharde weg en wandel je langs huizen en finca’s verder. Je loopt hier vrij lang over het asfalt, maar de routemakers pakten gelukkig ook af en toe een stuk onverhard mee tot aan het toeristische dorp Frigiliana.
Etappe 4: Frigiliana -Maro (Cueva de Nerja)
- Wandelafstand: 14 km
- Looptijd: ca. 4-5 uur.
- Hoogteverschil: 520 stijgen en 670m dalen
- Zwaarte van de wandeltocht: Ondanks de ‘korte’ afstand hebben wij deze dag ook als ‘zwaar’ ervaren, zeker ook als je vanaf Maro nog doorloopt naar Nerja. Er zitten een paar steile klimmen in. Veel kleine en smalle paden, goed opletten! Pas vanaf de picknickplek El Pinarillo is het langdurig over een brede weg lopen naar Maro.
- Horeca: Frigiliana, Maro.
Opnieuw een spectaculair begin. Op 50 meter van het centrum van Frigiliana duik je meteen steil naar beneden af naar een grandioze kloof: de Rio Higuerón. Prima begaanbaar, langs bosjes oleander, riet en in het voorjaar beekjes die vanaf de bergen komen. Mooi! Vergeet ook vooral af en toe niet terug te kijken naar Frigiliana. Na ca 1,5 km lopen door de rivierbedding (er rijden hier soms auto’s), afslaan en een smal pad rechts het bos in. Fors stijgen! Tot op ca 450 meter naar een pasje met machtige vergezichten over een groen landschap zonder huizen of ander teken van leven.
Afdalen en klimmen naar nieuwe pas en vervolgens weer afdalen naar ca 320 meter. Je komt uit in het stroomgebied van de Rio Chillar. Zeer groen, ruig en mooi. Een schitterende lunchplek! Vanaf de rivierbedding opnieuw klimmen, langdurig en pittig (en warm als de zon schijnt!). Tot ca 520 meter. Dan kom je uit op een brede onverharde weg en loop je door naar een pas. Je hebt onderweg steeds de mogelijkheid om terug te kijken op de gelopen route. Doe dat ook vooral! Uiteindelijk stijg je verder naar ca 580 meter.
Dan definitief afdalen naar picknickplek met de naam Área Recreativa El Pinarillo. Over een brede onverharde weg vervolgens bijna 7 km langzaam afdalen naar Maro/ Cueva de Nerja. Wellicht dat je op deze weg een auto achterop komt die je mee wil nemen, maar er is geen garantie omdat de weg vaak aan het begin is afgesloten (vermoedelijk vanwege bosbrandgevaar).
Wandelend van Maro (Cueva de Nerja) naar Nerja (Balcón de Europa)
Stel, je hebt net vers 14 km in de benen en wacht op de comfortabele bus die je naar het centrum naar Nerja gaat rijden. Dan is het een flinke domper als je die bewuste bus op het geplande tijdstip vanaf net een andere plek dan verwacht weg ziet rijden. Het overkwam ons. Rennen, zwaaien schreeuwen, krachttermen… Tevergeefs.
Snelle conclusie was dat we ook de resterende 4,5 km wandelend gingen afleggen. Wij dachten aan een hele saaie route, maar dat viel best mee! Het was even zoeken, want juist dit korte traject hebben de GR-249 routemakers niet meegepakt (men gaat er blijkbaar van uit dat iedereen de bus pakt). De route voert door een gebied dat wij bestempelen als de rafelranden van Nerja. De stad is er nog niet, maar je voelt dat het in de nabije toekomst anders gaat zijn. Vanaf de Cuevas loop je over de weg richting de snelweg, en direct achter een lelijk hotel duik je een smal ietwat schimmig lijkend paadje in. Dat pad valt reuze mee en gaat met een paar bochten over de rivierbedding heen en onder de snelweg door. Je krijgt zicht op het oude aquaduct van Nerja. Vervolgens wandel je een klein stuk westwaarts evenwijdig langs de toegangsweg richting snelweg, maar duikt daar via een tunneltje onderdoor. Via een onverharde weg wandel je verder. Je ziet een oud verlaten fabrieksgebouw aan de linkerkant liggen, passeert een olijfboomgaard en loopt richting een modern gebouw (waterzuivering) waar je de geciviliseerde bewoonde wereld bereikt. Daar wandel je langs een modern nieuw wooncomplex met verdacht groen gras eromheen maar pakt dan weer een kleiner weggetje dat voert langs een aantal rommelige oude vakantiehuizen op een locatie waarop menig projectontwikkelaar jaloers kan zijn. Want: via een een pad en een trap beland je hier direct op Playa Burriana, het grootste stand van Nerja. Je bent nu echt in Nerja, maar nog halverwege de route die verder voert over het strand, de boulevard en de straten van de binnenstad naar het vrij beroemde Balcón de Europa.
Over de GR-249 van Puente Don Manuel (bushalte) terug naar Alcaucín
Zoals bekend stond onze huurauto geparkeerd in het dorp Alcaucín en reisden wij vanuit Nerja weer terug met reguliere busdiensten. Onder ‘Met het openbaar vervoer’ eerder in dit artikel lees je hoe je dat voor elkaar krijgt. Het leuke was dat de GR-249 exact langs bushalte Puente Don Manuel voert, dus vanaf de halte volg je de officiële markering van de route die vanuit Periana naar Alcaucín loopt op en wandel je nog een goed uur 4,5 kilometer. Vooral over bredere wegen, onverhard en deels asfalt.
