Skip to main content

Wandelgebied Los Alcornocales

Wie vanaf de kust bij Castellar de la Frontera het Parque Natural Los Alcornocales binnenrijdt, ziet zonnebloemen, goudgele akkers, met bos bedekte heuvels en royaal over het landschap uitgestrooide dorpjes. Zuid-Frankrijk! Die associatie kun je makkelijk krijgen met dit enorme gebied dat desondanks een fijne intimiteit uitstraalt. Hoog zijn de bergen niet, het landschap golft en bolt eerder gemoedelijk. Saai is het er gelukkig allerminst, want tussen die heuvels stromen heerlijke rivieren en beken waar tot ver in de zomer de oleander bloeit. En Jimena de la Frontere is een prima standplaats voor een aantal geweldige wandelingen.

* Veel grond in Los Alcornocales is privébezit waardoor het aantal vrij toegankelijke routes beperkt is. Gelukkig wordt er gewerkt aan het openstellen van meer wandelpaden en zijn er voldoende mooie wandelroutes die wél openbaar toegankelijk zijn.

Locatie

Locator Los Alcornocales

Wat Los Alcornocales zo bijzonder maakt, is de groene en natuurlijke uitstraling van het gebied. Dat heeft het te danken heeft aan de invloed van de Atlantische Oceaan waarvan het zoute water slechts 60 km ten westen op het strand klotst. Vochtige lucht aldaar stijgt op, vormt wolken, wordt het binnenland ingeblazen en loost zijn natte vracht bij de eerste bergen die het tegenkomt; die van het Parque Natural de los Alcornocales.

Zelfs in de zomer heb je vaak mist in de ochtenden en zijn de temperaturen aangenaam. Wat er in deze omstandigheden fantastisch groeit zijn kurkeiken, dé boom van Los Alcornocales. Alcor betekent dan ook kurk en Alcornocal staat voor kurkbos; een betere naam hadden ze niet kunnen bedenken. Toch is niet de hoeveelheid regen de enige reden dat er zoveel kurkeiken groeien in de Alcornocales. Het heeft ook alles te maken met de samenstelling van de aarde. De Alcornocales kent een ondergrond die minder zuur is dan in andere delen van Andalusië en juist op die zuurarme ondergrond voelt de kurkeik zich erg goed thuis. Sterker nog, op zure grond gedijt de kurkeik simpelweg niet.

Een ander bijzonder gegeven van het gebied is dat veel dorpen de toevoeging Frontera of Castillo in de naam dragen. Los Alcornocales was lange tijd het grensgebied van het  Koninkrijk Granada, het laatste bolwerk van de Moren voordat ze het in 1492 definitief moesten afleggen tegen de christelijke legers. Jimena de la Frontera bezit dan ook een redelijk bewaard gebleven Moors kasteel dat vanuit het centrale plein via een stevige tippel (of anders met de auto) is te bereiken. Je hebt er een geweldig uitzicht over de omringende bergen en dalen. In de Moors tijd was het een uitkijkpost van onschatbare waarde.

Standplaats Jimena de la Frontera

Jimena de la Frontera is een adelaarsnest, gebouwd op een heuvel. De straten zijn er nauw en steil (ben je geen goede chauffeur; laat je auto dan aan de rand staan) en de witte huizen schurken dicht tegen elkaar. Het leven speelt zich voornamelijk af rond de Plaza la Constitución waar je wat cafés en restaurants vindt en je je auto kunt parkeren. En daarmee is eigenlijk alles wel gezegd, want heel veel meer is niet te doen in Jimena de la Frontera. Voor een supermarkt moet je de brug over, naar het lager gelegen, nieuwere deel van het stadje. Daar zit een Diaz voor de dagelijkse boodschappen. Je vindt er ook een zwembad.

Een wandeling waard is die naar het Castillo de Jimena de la Frontera, gelegen op het hoogste punt van het stadje. Gebouwd door de Moren en tot het eind van het rijk ook altijd bewoond door Moren. Het is vrij toegankelijk, maar veel verder dan een verdedigingsmuur en een aantal wachttorens kom je niet. Het is wel opvallend groot met een zeer ruim binnenterrein waar je een verpletterend uitzicht hebt. Vroeg opstaan en je beleeft hier gegarandeerd een grandioze zonsopgang.

Jimena de la Frontera

Ons verblijf

Wie een hostal zoekt met veel sfeer en karakter, komt in Hostal el Anon absoluut aan zijn  trekken. Vijf huizen breed maar liefst is dit dorpshotelletje en ooit waren het inderdaad vijf huizen. Alleen zijn de muren er deels uitgebroken en de losse huizen op alle mogelijke manieren met elkaar verbonden. Het resultaat is een wirwar van kamers, patio’s, gangen, trappen, binnentuinen, terrassen, tuinen, kelders en deuren. Je zou er een goede film op kunnen nemen!

Het hostal heeft de uitstraling van een Marokkaanse ryad, mocht je ooit het genoegen hebben gehad daar een nacht te hebben doorgebracht. Een buitengewoon aangename plek met aardig personeel, lekker eten en drinken en eenvoudige, maar sfeervolle kamers. En voor de prijs hoef je het niet te laten: 42 euro per nacht incl. een prima ontbijt! De kamers zijn vrij sober en de airco functioneert niet altijd naar behoren, maar ze zijn allemaal zeer sfeervol gelegen aan de centrale binnentuin. In de koudere maanden kan het fris zijn  op de kamers

Op het dak van het hotel (sluip-en-kruip door bereikbaar via een smalle trap) vind je een zwembadje en een lekker zonneterras met ligstoelen. Het is een fijne plek op hete dagen en het uitzicht is er grandioos. Bij zeer helder weer zou je Marokko moeten kunnen zien liggen…

De naam Anon is overigens afkomstig van een boom die in de tuin van het hostal groeit. De vruchten kennen we in Nederland als cherimoya (ook wel Jamaica-appel genoemd); de Latijnse naam is Annona. Hij smaakt geweldig.

Eigenaresse van Hostal el Anon is de Amerikaanse Suzana Odell die het hostal dertig jaar geleden begon. Ze spreekt (uiteraard) goed Engels en weet ook wel iets zinnigs te melden over de wandelingen in de buurt. Mocht je je afvragen waar de liefde voor treinen en treintjes vandaan komt: ze zijn van haar Spaanse man die twintig jaar geleden overleed aan longkanker.

Jimena de la Frontera

Uit eten

Bij Hostal el Anon kun je ook goed eten. Het is een mix van diverse keukens dus kijk niet raar op als je een Indiase curry krijgt voorgeschoteld. Of een Marokkaanse tajine. Eten kan zowel binnen, maar met een beetje mooi weer zit iedereen op het buitenterras en dan kun je nauwelijks een fijnere plek bedenken.  Het bier is koud, de wijnen lekker en de sfeer meer dan uitstekend.

Van een hoger niveau is Restaurant Ventorrillero (géén website) aan de Plaza la Constitución. Hier wordt geweldig gekookt en de sfeer is onovertroffen. Zéér Spaans. De televisie blijft tijdens het eten gewoon aan, rennende kinderen, geen menu (de kaart wordt opgesomd) en de rekening wordt op het papieren tafelkleed opgemaakt . Afscheuren en meenemen mag. De prijzen liggen wat hoger dan bij El Anon; reken op 25 euro zonder al te veel gekke zaken. Maar de kwaliteit is er naar!

Los Alconocales

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *